Zijn we nog wel dankbaar?

Er zijn mensen in mijn omgeving die ik nou niet meteen als zeer dankbare mensen zou omschrijven. Ze vinden dat ze nooit genoeg hebben. Moeten met de laatste trends mee doen en dan liefst zo duur mogelijk. Soms wordt ik daar best een beetje verdrietig van. Vooral als je weet wat er aan de andere kant van de wereld gebeurd. Ach en dat weet u zelf, we hoeven Nederland niet eens uit, want we kennen allemaal wel iemand die best iets extra's zou kunnen gebruiken.

Waarom moet onze inrichting opeens rood, als we net een half jaar alles blauw hebben gehad. En wat doen we dan weer met de blauwe spullen? Die slaan we op of we gaan er mee op de rommelmarkt staan, om vervolgens het jaar daarop weer nieuwe blauwe spullen te kopen.

Kunnen we niet meer zeggen, het is goed zo. Nee dat kunnen we bijna niet meer. Want zo zijn we gemaakt. Het is de tijdgeest, de hele commercie die daar handig op inspeelt. We doen er allemaal aan mee helaas. Ik ook.

Toch zouden we met z'n allen best kunnen proberen om wat dankbaarder en wat zuiniger te zijn. Het zijn vaak hele kleine dingetjes                                              .

Als je de huisarts belt voor medicijnen, wordt het recept keurig gefaxt naar de apotheek en liggen 's middags de medicijnen voor je klaar. Ook al moet je dan bij betalen, wees dankbaar dat het kan. Er zijn landen waar dit niet het geval is.

Als je aan het koken bent en je er opeens achter komt dat je een ingredient bent vergeten. Dan pak je toch snel de auto en cross je  naar de supermarkt. Zo makkelijk. En wij vinden het allemaal heel gewoon.                                                                                

Als iets op is kopen wij weer nieuw, omdat het kan.

Mijn moeder knipte bijvoorbeeld de onderkant van de tube tandpasta af. Zodat we alles eruit konden halen wat er in zat.

Mijn oma die de oorlog meegemaakt had, spaarde restjes zeep en plakte alles op elkaar. Dat moest eerst op. Of was dat verkeerde zuinigheid?

 

 

                                                                  

Ik denk dat ik er nog heel wat van kan leren en nu alle restjes badschuim maar in één fles gooi. Vijf halfvolle flessen is zo overdadig. En zo weet ik nog wel meer dingen waar ik aan zou moeten werken.

Zouden we geld overhouden?

Misschien kunnen we daarvan dan een keertje extra naar de MacDonalds.