Soms moet je even huilen
“Ik wil je graag iets meegeven” met tranen in zijn ogen pakte hij mijn hand. Vragend keek ik hem aan en streelde zijn hand. Zijn grote werkhand, die ik na twee jaar hem te verzorgen, al zo vaak had vast gehouden.
“Wie zichzelf overwint is sterker dan wie een stad inneemt” hij huilde, ik slikte.
Ze hadden het me net verteld, zijn vrouw en hij, beneden aan de gezellige lange tafel in de keuken. Ik zat op mijn “eigen”plekje, waar ik elke dinsdag ochtend na de douchehulp een kopje koffie dronk. En waar we dan de week door namen en een hoop plezier hadden. Het plezier had vandaag plaats gemaakt voor intens verdriet, toen ze mij vertelden dat meneer er vrijdag niet meer zou zijn. Hij had zijn keus gemaakt, hij haakte af. Euthanasie. Het woord dreunde in mijn hoofd na. En ik merkte een opstandig, onbegrijpelijk gevoel bij mezelf op.
Professioneel blijven, dacht ik bij mezelf. Ook toen de eerste traan mijn kopje koffie in viel, dacht ik dit nog. Ik luisterde naar het huilende echtpaar en keek van de een naar de ander. Ik voelde me klein en nietig, als ik zag hoeveel liefde er tussen deze mensen was. Bijna voelbaar in dit fijne huis. De liefde was zo groot dat ze hem zou laten gaan. Ze zou niet willen dat hij zou lijden.
En toen kwam de tijd dat ik moest gaan. De tijd van het afscheid nemen. Afscheid voor een hele lange tijd, want we beloofden elkaar eens weer te ontmoeten. Hij zou een beetje op ons van de thuiszorg letten, zei hij.
Toen hij mij zijn wijze woorden meegaf en me bedankte voor alle liefdevolle zorg, rolden de tranen over onze wangen. Ik bedankte hem voor de fijne tijd dat ik hem had mogen verzorgen. Voor al het plezier en de gesprekken.
Ik liet zijn hand los en liep de kamer uit, ik keek niet achterom.
Afgelopen vrijdag keek ik om klokslag 10:00 op mijn horloge. Ik wist dat hij om deze tijd ingespoten zou worden. Om 11:00 zou het afgelopen zijn en beginnen aan zijn grote reis. En toen opeens moest ik huilen, want ik ben dan wel een professionele zorgverlener. Maar ik ben ook echt mens.