Overige bestemmingen of bij jou thuis

Toen ik 19 was,kwam mijn droom uit..Ik werd baliemedewerkster op een postagentschap in een chique drogisterij.
De drogist was geen Jozef Geelman,maar een lange statige man..Die het zeer op prijs stelde dat wij als zijn meisjes hem s morgens eerst in het kantoor gingen begroeten."Goede morgen meneer Janmaat" Goedemorgen PeterPan" kwam er dan vanachter zijn bureau vandaan.
Hoe statig deze baas ook was..in voor een grap was hij altijd. Zijn kantoor grensde aan mijn "vissenkom",en hij stond dan ook regelmatig met zijn hoofd voor het raam van mijn deur te lachen,om iets wat hij op gevangen had...
Ook belde hij mij regelmatig op met de huistelefoon.."Hoorde ik dat nou goed?..Was dat die en die...Of: Peet wat je daar verteld dat kan echt niet"
In die tijd was er een Iraans gezin in de wijk tegenover het postkantoor komen wonen.
Ze kwamen rechtstreeks uit Amerika en waren ook al best wel verwesterd.
Ze hadden een jongen van 21 en het was een kanjer van een knul. Alle meiden van ons winkelcentrum vielen als een blok voor hem,en ook mijn collega’s zwijmelden als hij binnenliep..Wat hij ook regelmatig deed.
Behalve ik...wat hij en ik werden was anders...wij werden de beste maatjes..s Avonds als ik naar huis fietste door zijn straat,stond hij buiten met zijn mountainbike en kletsten we en reed hij een stuk met me mee.
Op een dag zat ik in de bus van Alkmaar naar Heemskerk. Naast mij kwam een man zitten en ik herkende hem meteen..mr.M...de vader van de leuke jongen..Ook nu probeerde ik klantvriendelijk
te zijn..En al snel zaten we in een leuk gesprek..Ik zal nooit vergeten dat we bijna in Heemskerk waren,toen hij opeens mijn hand pakte en zei:"Ik wil dat je met P**** trouwt"...Ik rukte mijn hand los en zei heel beslist' I'm so sorry mr.M.,but thats impossible".De volgende halte moest ik eruit en met een zacht,bye,bye,verliet ik aangeslagen de bus.
Het was twee dagen later,toen ik het hele voorval eigenlijk vergeten was,en maandag middag om 13:00,vrolijk en nietsvermoedend mijn luxaflex wat voor mijn loket hing naar boven trok. En ja hoor...daar stond mijn eerste klant..mr M.Hij lachte vriendelijk,en boog een beetje met zijn hoofd."Petera"zoals hij dat zei,This is for you"Hij legde een pakje in de schuifla en schoof de bak naar me toe. Tijd om te bedanken had ik niet,want weg was hij al.
Ik pakte het pak uit het bakje en legde het naast me neer..Tijd om uit te pakken was er niet want op maandagmiddag was het altijd smoor druk.
Eindelijk om half vier kreeg ik kans het cadeautje van mr M. uit te pakken. Ik zal nooit vergeten toen ik het papier eraf haalde wat ik toen zag. Voor mij lag een prachtig sportbadpak van O'neill. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen.
Geheel tegen de regels in stormde ik mijn loket uit en gooide het badpak bij mijn statige baas op zijn bureau..." Dit kreeg ik van een klant en ik wil em. niet"
Mijn baas pakte het badpak op en keek erna,en keek mij aan..En toen..kreeg hij de lachbui van zijn leven..Zo erg dat de tranen hem over de wangen liepen..
Hij snikte" Die man heeft jou goed opgenomen,dat hij met deze maat aan komt"(ik was toen nog super slank)
Toen ik s avonds thuis kwam en ook mijn ouders en broertjes erom gelachen hadden,zei mijn vader dat het wel beter was om het badpak terug te geven."Anders zit je eraan vast"vond mijn vader.
Ik heb gedaan wat mijn vader zei,weliswaar met trillende handen en knikkende knieën..

Nu zoveel jaar later sta ik nog steeds op goede voet met die jongen...Die inmiddels een keer weduwnaar is,en een keer gescheiden. Maar wel vader van twee prachtige kids. Ik heb hem een paar jaar geleden het verhaal van het badpak verteld..en samen hebben we er erg om gelachen...
Een paar weken geleden was hij bij mij aan de balie..en hing er even over heen.."Je bent wel dik geworden hoor Peet"(hij is zelf ook niet meer zo slank,en is bijna kaal)Dat badpak zou je nu nooit meer passen"
En over de balie gaf hij me een knuffel...Zijn vader moest eens weten....