Overige bestemmingen of bij jou thuis
Toen ik 19 was,kwam mijn droom uit..Ik werd
baliemedewerkster op een postagentschap in een chique drogisterij.
De drogist was geen Jozef Geelman,maar een lange statige man..Die het zeer op
prijs stelde dat wij als zijn meisjes hem s morgens eerst in het kantoor gingen
begroeten."Goede morgen meneer Janmaat" Goedemorgen PeterPan"
kwam er dan vanachter zijn bureau vandaan.
Hoe statig deze baas ook was..in voor een grap was hij altijd. Zijn kantoor grensde
aan mijn "vissenkom",en hij stond dan ook regelmatig met zijn hoofd
voor het raam van mijn deur te lachen,om iets wat hij op gevangen had...
Ook belde hij mij regelmatig op met de huistelefoon.."Hoorde ik dat nou
goed?..Was dat die en die...Of: Peet wat je daar verteld dat kan echt
niet"
In die tijd was er een Iraans gezin in de wijk tegenover het postkantoor komen
wonen.
Ze kwamen rechtstreeks uit Amerika en waren ook al best wel verwesterd.
Ze hadden een jongen van 21 en het was een kanjer van een knul. Alle meiden van
ons winkelcentrum vielen als een blok voor hem,en ook mijn collega’s zwijmelden
als hij binnenliep..Wat hij ook regelmatig deed.
Behalve ik...wat hij en ik werden was anders...wij werden de beste maatjes..s
Avonds als ik naar huis fietste door zijn straat,stond hij buiten met zijn mountainbike
en kletsten we en reed hij een stuk met me mee.
Op een dag zat ik in de bus van Alkmaar naar Heemskerk. Naast mij kwam een man
zitten en ik herkende hem meteen..mr.M...de vader van de leuke jongen..Ook nu
probeerde ik klantvriendelijk
te zijn..En al snel zaten we in een leuk gesprek..Ik zal nooit vergeten dat we
bijna in Heemskerk waren,toen hij opeens mijn hand pakte en zei:"Ik wil
dat je met P**** trouwt"...Ik rukte mijn hand los en zei heel beslist' I'm
so sorry mr.M.,but thats impossible".De volgende halte moest ik eruit en
met een zacht,bye,bye,verliet ik aangeslagen de bus.
Het was twee dagen later,toen ik het hele voorval eigenlijk vergeten was,en
maandag middag om 13:00,vrolijk en nietsvermoedend mijn luxaflex wat voor mijn
loket hing naar boven trok. En ja hoor...daar stond mijn eerste klant..mr M.Hij
lachte vriendelijk,en boog een beetje met zijn hoofd."Petera"zoals
hij dat zei,This is for you"Hij legde een pakje in de schuifla en schoof
de bak naar me toe. Tijd om te bedanken had ik niet,want weg was hij al.
Ik pakte het pak uit het bakje en legde het naast me neer..Tijd om uit te pakken
was er niet want op maandagmiddag was het altijd smoor druk.
Eindelijk om half vier kreeg ik kans het cadeautje van mr M. uit te pakken. Ik
zal nooit vergeten toen ik het papier eraf haalde wat ik toen zag. Voor mij lag
een prachtig sportbadpak van O'neill. Ik wist niet of ik moest lachen of
huilen.
Geheel tegen de regels in stormde ik mijn loket uit en gooide het badpak bij
mijn statige baas op zijn bureau..." Dit kreeg ik van een klant en ik wil em.
niet"
Mijn baas pakte het badpak op en keek erna,en keek mij aan..En toen..kreeg hij
de lachbui van zijn leven..Zo erg dat de tranen hem over de wangen liepen..
Hij snikte" Die man heeft jou goed opgenomen,dat hij met deze maat aan
komt"(ik was toen nog super slank)
Toen ik s avonds thuis kwam en ook mijn ouders en broertjes erom gelachen
hadden,zei mijn vader dat het wel beter was om het badpak terug te
geven."Anders zit je eraan vast"vond mijn vader.
Ik heb gedaan wat mijn vader zei,weliswaar met trillende handen en knikkende knieën..
Nu zoveel jaar later sta ik nog steeds op goede voet met die jongen...Die
inmiddels een keer weduwnaar is,en een keer gescheiden. Maar wel vader van twee
prachtige kids. Ik heb hem een paar jaar geleden het verhaal van het badpak
verteld..en samen hebben we er erg om gelachen...
Een paar weken geleden was hij bij mij aan de balie..en hing er even over
heen.."Je bent wel dik geworden hoor Peet"(hij is zelf ook niet meer
zo slank,en is bijna kaal)Dat badpak zou je nu nooit meer passen"
En over de balie gaf hij me een knuffel...Zijn vader moest eens weten....