Ome Gerard en tante Aagje

In de wijk waar ik loop,staat een bejaardenflat. Zo gauw als ik s morgens de bocht om kom met mijn volgepakte fiets,begint het achter de ramen te leven.
Er is post!
De mensen vinden het heerlijk om post te krijgen. En het gebeurd dat als ik bij de brievenbussen in de hal sta,er al mensen beneden komen om de post te halen. En niet onbelangrijk een praatje maken.
Ik haal dan keurig de dopjes van mijn mp3 uit mijn oor en luister naar de verhalen van alle dag..
De tijd die ik daarmee extra kwijt ben,moet ik in de volgende straat in halen,dat weet ik. Maar wat kan het voor mij voor kwaad om een stapje harder te lopen,als deze mensen het zo gezellig vinden,als de postbode komt.

In het flatje,naast elkaar wonen twee oudere mensen. Tante Aagje, en daarnaast woont ome Gerard.
Ze komen bijna de deur niet uit,en hebben niet heel veel contacten in de flat.
Desalniettemin,krijgen zij de meeste kerstkaarten. En dan vooral,als ik met een schuinoog lees,van neefjes ,nichtjes,kleinkinderen,en kinderen.
Toch hoor ik van praatgrage bewoners dat deze mensjes die notabene naast elkaar wonen,echt eenzaam zijn...
Ik heb mijn romantische brein niet voor niets gekregen,en een plannetje kwam zomaar in mij op...
Om deze tante Aagje en ome Gerard met elkaar in contact te brengen,gooide ik een kerstkaart die voor hem bestemd was,bij haar in de gleuf. Ik kon het niet laten te glimlachen als ik me bedacht,dat tante Aagje op haar pantoffeltjes naar de deur van ome Gerard schoof en hem de kaart die verkeerd was bezorgd,zou overhandigen...
De volgende dag zou het andersom zijn...En ze zouden me zeker verfoeien,maar dat was het me waard....
Want nog voor de kerst zou tante aagje,ome Gerard op de thee vragen,als hij een kerstkaart voor haar kwam brengen....
En ik zag het voor me dat dan op kerstavond,zij beiden met de bejaarden tax en rollator naar de kerstnachtdienst zouden gaan. En ze zouden kerst samen vieren,1e kerstdag bij haar,2e kerstdag bij hem..
De eenzaamheid zou voorgoed verdwenen zijn en ze zouden heerlijk samen zijn de laatste dagen van hun leven.
En het zou allemaal door de verwisselde kerstkaarten komen.
Maandag mag ik weer,laat ome Gerard en tante Aagje maar stapels post krijgen...