Joris
Op handen en knieën kruip ik over de grond. Ik kijk met mijn hoofd schuin gebogen de vloer over. Even laat ik mijn neus naar beneden gaan en snuffel. Brrr een mengsel van urine, ontlasting vult mijn neusgaten. Ik kijk naar mijn net gewassen handen en ruik er even aan. Van dat lekkere Unicura luchtje valt niets meer te bespeuren.
Boven mijn hoofd kraakt het bed, “mademoiselle, iest Joris daar?” hoor ik een stemmetje zachtjes vragen. Verhip, ik ben op zoek naar Joris dat is ook zo.
“Jaja, ik ben aan het zoeken madame”
Vanavond heb ik mijn Franse client naar bed gebracht. Ze is lief, intelligent en maar een klein beetje in de war. Er was niks aan de hand, totdat ik haar in bed legde. Ze is zo klein en tenger dat ik haar in haar roze nachtpon met idem roze bedslofjes optilde en haar zo in haar voorverwarmde bed liet zakken. Ik strijk haar haren nog even glad trek haar bedhek omhoog en wens haar welterusten.
Als ik me naar de voordeur begeef om weg te gaan, hoor ik haar roepen vanuit de slaapkamer. “Mademoiselle, waar iest Joris?”
Ik twijfel, er zijn nog zoveel clienten die op me wachten. En eigenlijk ben ik al veel te lang bij haar geweest, omdat toen ik haar incobroek voor de nacht bij haar aantrok, ze spontaan een ongelukje over haar schone broek en mijn schone handen kreeg.
Maarja, Joris..Who the heck is Joris?
Ik bezwijk en ga weer terug naar de slaapkamer.
“Wie is Joris?”vraag ik terwijl ik weer bij haar bedhek sta.
“Joris iest het konijn” ze kijkt me aan alsof ze wil zeggen, “weet je dat dan niet?”
Ik kijk op mijn beurt haar weer vertwijfeld aan, “ah bon” “Ik zal Joris voor u zoeken”
Ik loop door haar grote halfschemerige huiskamer, terwijl mijn hand over de muur gaat, op zoek naar een lichtknopje.
Als ik dat gevonden heb, blader ik door haar zorgboek. Wonden, medicijnen ,maar staat niets in over een konijn. Ik heb uberhaubt hier in huis geen konijnenhok gezien. Als ik overal heb gezocht en vooral heb geroepen, “Joris, Joris” duik ik onder haar bed.
En daar kruip ik dan nu, op zoek naar Joris. Ik zal bij mijn volgende clienten toch echt een stapje harder moeten lopen, anders wordt het zeker nachtwerk.
Zuchtend sta ik op en kijk haar aan. Ze ligt met haar voet te friemelen onder de dekens.
“Ligt u niet lekker madame?”
Ik sla haar dekbed terug en kijk op het voeteneind. Onder haar dunne gerimpelde been zie ik een oor, een lang oor van pluche. Ik begin aan het oor te trekken ,die vast zit aan een lijfje. Het lijfje van een konijn.
“Ah daar iest Joris” madame kijkt me verheerlijkt aan en strekt haar armen uit naar het halfgare konijn in mijn hand. Ik leg het konijn naast haar hoofdkussen en dek haar weer toe.
“Ja daar is Joris”
Ik draai me om en snel naar de voordeur, die ik zacht achter me dichttrek en er even met mijn rug tegen aan leun.
“Joris”fluister ik zacht “merde”