De dag dat ze mij verliet
De koffers zijn gepakt,
ze kijkt nog eenmaal rond
nog een keer gaat ze zuchtend zitten
naast de haard op de grond.
Hier heeft ze altijd gewoond al die jaren lang
Veel gelachen heeft ze hier,
gedanst, gesprongen van de kamer naar de gang.
Haar hand glijd over de houten vloer,
over de krassen op de plank.
Haar ogen gaan over een foto,
over de scheuren in de bank.
De knoop is doorgehakt
Het leven hier gaat ze verlaten,
onwetendheid in haar ogen en haar gezicht is verstrakt.
Tot in de nok van het dak ruik je nog de liefde,
de warmte, de zorg en de gezelligheid
Veilig en geborgen
steun, houvast, omringt door vriendelijkheid.
Maar de grond is weg, onder haar voeten uitgehaald.
Het enige waar ze van hield
is weggegaan, door Hoger Hand bepaald.
Want die ene dag, haar leven stortte in
oma met wie ze woonde in dit huis
sloot haar ogen
Het aardse leven verruilde voor haar eeuwig thuis.
Opeens was ze er niet meer en zij moederziel alleen
Stil werd het huis
haar alles was voor altijd heen.
Niet teveel denken, nu moet je ook maar gaan,
hier valt niets meer te halen kind.
Hier wonen is voorbij
buiten is het geluk wat je vindt.
Sla je vleugels uit en kijk niet achterom
leef en heb geen zorg
en denk niet meer aan het waarom.
Leef en neem voor altijd mee de liefde in je hart
Wat we samen hadden, onze band
vergeet dat niet mijn kind.
Je zult nooit alleen zijn, ik reik je mijn engelen hand.
Ga de wijde wereld in, maak voor jezelf een plan
wees nooit bang, wees niet bedroefd.
Je gaat het redden kind, ik weet dat je het kan.